Nakon što su se videosnimke bejrutskih eksplozija počele širiti internetom, središnji forum svjetskih teoretičara zavjere napunio se spekulacijama o tome da je eksplodirala atomska bomba. Glavni razlog za takvo teoretiziranje bila je pojava “gljive”, oblaka dima tipičnog za eksplozije takvih bombi.
Treznije glave odmah su opovrgnule te navode. Primjerice, Martin Pfeiffer, doktorand na Univerzitetu Novog Meksika, za Business Insider je objasnio da “evidentno nije riječ o nuklearnoj bombi, nego je vatra dovela do detonacije kemikalija ili eksplozivnog materijala”.
– Eksplozija nije imala dva temeljna faktora prisutna kod nuklearne detonacije – zasljepljujući udar bijele svjetlosti i termalni puls, odnosno udar vrućine koji bi izazvao požare u širokom radijusu i ljudima teško opekao kožu – tvrdi Pfeiffer.
Eksplozija jest prouzročila snažan udarni val koji je porazbijao prozore i do 10 kilometara dalje i nakratko je bio vidljiv kao brzo šireći bijeli oblak, što se često može vidjeti na starim snimkama eksplozija atomskih bombi. Međutim, Pfeiffer navodi da takav udarni val, poznat kao “Wilsonov oblak”, nije specifičan samo za nuklearne bombe.
Prema njemačkom znanstvenom centru GFZ, prenosi AP, eksplozija u Bejrutu bila je ekvivalentna potresu jačine 3,5 stupnjeva po Richteru. Amonijev nitrat, kemikalija koja je vjerojatno uzrok eksplozije, vrlo je nestabilan proizvod koji ima oko 40 posto snage TNT-a, kad se uspoređuju jednake težine.
Prvi izračuni znanstvenika s MIT-a ukazuju na to da je udar bio jednak eksploziji 240 tona TNT-a, što je oko 20 puta snažnije od američke “majke svih bombi” (MOAB), najjačeg konvencionalnog oružja u njihovom arsenalu. “Little Boy”, atomska bomba koju su Amerikanci bacili na Hirošimu 1945. godine, imala je snagu ekvivalentnu između 13 i 18 kilotona TNT-a, ovisno o izvoru.
(Jutarnji.hr)
