– To jeste bio zločin. Žao mi je što nadležni ne izađu i kažu da Armija Republike Bosne i Hercegovine nije bila organizator zločina. To treba da se zna. Ako se Bakir Izetbegović izvinio za zločine na Kazanima, to je trebao uraditi i za Dobrovoljačku. To što se desilo, uradili su pojedinci. To je bio šamar za građane Bosne i Hercegovine. Taj problem se treba raščistiti uz pomoć aktera koji su sve to znali”.
Ova izjava sporna je s nekoliko aspekata.
Prvo, po pitanju dešavanja u Dobrovoljačkoj Haški tribunal je nakon višegodišnje istrage ustanovio da je kolona Vojske Jugoslavije bila legitimna vojna meta. I sam Jovan Divjak je u izjavi od 3. maja prošle godine ustvrdio da su u Dobrovoljačkoj ubijeni pripadnici JNA koji su izvršili napad na Sarajevo.
Iz svega navedenog jasno je da se radi o pripadnicima vojske Jugoslavije koja je izvršila agresiju na međunarodno priznatu državu BiH, pa se postavlja i pitanje za što bi se konkretno trebao izvinuti Bakir Izetbetgović. Na koncu, upravo na osnovu činjenice da se nije radilo o zločinu u Londonu je, nakon hapšenja po potjernici Srbije, oslobođenj Ejup Ganić, a nešto kasnije isto se desilo sa generalom Divjakom.
Da budemo potpuno jasni, kada bi se Izetbegović imao za što izviniti, da li bi po toj logici i Divjak imao za šta odgovarati.
Na dalje, uvlačenjem Izetbegovića u priču o Dobrovoljačkoj ovaj slučaj ponovo postaje predmet politizacije i to upravo one koju godinama unazad provode zvanične politike Republike Srpske i Srbije u pokušaju promjene karaktera rata u Bosni i Hercegovini i izjednačavanja žrtve i agresora, odnosno onih koji su napadali i onih koji su se branili.
Treba li podsjećati da je dan prije, 2. maja 1992. izvršen pokušaj JNA da okupira grad i stavi pod kontrolu. Bio je to početak ostvarenja agrsorskog plana kasnije označenog kao najduža opsada jednog grada u novijoj historiji.
Na koncu neumjesno je tražiti od Bakira Izetbegovića izvinjenje koji se kao član Predsjedništva BIH poklonio žrtvama na Kazanima, dok se s druge strane nije čulo niti jedno zvanično izvinjenje za, pred međunarodnim sudom, dokazanu opsadu Sarajeva, i ubijanje više od 11.500 civila, uključujući 1.600 djece.
S druge strane, jasno je da u ovom i ovakvom vremenu nedostaje malo više kosmopolitizma, praštanja i izvinjenja, ali to nikako ne može biti jednostran akt, pogotovo kada je Sarajevo i agresija na BiH u pitanju.
(Vijesti.ba)
