Tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu srpski agresor je uništio skoro 600 džamija. Rušenje džamija je bio dio genocidnog plana velikosrpske politike prema Bošnjacima. Odnos Srba u manjem bh. entitetu i Srbiji prema džamijama danas je isti kao što je bio tokom agresije na našu zemlju. To smo najbolje mogli vidjeti 7.maja 2001.godine u Banjoj Luci kada je srpska masa ubila Murata Badića na polaganju kamena temeljca za obnovu srušene džamije Ferhadije. Također, srpska mržnja prema džamijama potvrđena je kada su navijači u Beogradu zapalili džamiju.
Svjedoci smo da se svake godine zabilježi desetine napada na džamije u Republici Srpskoj. Ta mržnja stalno tinja. Najočitiji dokaz da velikosrpska politika brižljivo odgaja Srbe da mrze džamije jeste ponašanje srpske omladine, naročito navijača. Jedna od omiljenih pjesama srpskih navijača danas je “Bože ne znam šta mi je, pale mi se džamije, svake noći u mom snu, džamije u plamenu”. Navedeno ponašanje srpskih navijača je odraz kućnog odgoja. Oni su spremni na novo zlo, samo čekaju svoju priliku.
