Autor: Magazin STAV
“Ne boj se grade mladosti mi moje na braniku tvome svi heroji stoje”, poznati je citat istaknutog borca Armije Republike Bosne i Hercegovine, Smaila Šikala koji je prije 29. godina podlegao od posljedica ranjavanja.
Rahmetli Smail Šikalo ostao je upamćen po svojoj izuzetnoj požrtvovanosti i hrabrosti.Bio je komandir Vojne policije 2. Viteške motorizovane brigade Armije RBiH i jedan od prvih dobrovoljaca koji su se prijavili da brane svoj grad početkom agresije na Bosnu i Hercegovinu.
“Rahmetli Smajo je rođen na Plužinama kod Nevesinja. Rano smo ostali bez oca i o osmero djece brigu je vodila majka. Osnovnu školu je završio u Boljakovom Potoku, a Srednju Elektrotehničku školu u Buča Potoku. Bavio se fudbalom i tekvandoom. Kada je počela agresija među prvima je krenuo u odbranu domovine. Prvi put je ranjen u borbama kod Elektroprivrede 2. maja 1992. godine kada su četnici napadali Skenderiju i Predsjedništvo, a jedan pravac im je bio na mostu kod Strojorada. Tu je Smajo sa grupom boraca iz našega naselja učestvovao u pomaganju tadašnjoj policiji Novog Sarajeva. Drugi put je ranjen 8. augusta 1992. godine na Sokolju u izviđanju. Treće, kobno ranjavanje se desilo 1. decembra 1992. godine kada su četnici izvršili napad na Sokolje. Zauzeli su dio naselja i onda je naša Vojna policija na čijem čelu je bio rahmetli Smajo krenula prema toj lokaciji. Ranjen je kada su četnici vraćeni na početne položaje i kada su pripadnici Armije BiH uvezivali linije. Htio je pomoći ranjenom saborcu, granata je pala i on je ranjen u glavu. Nakon sedam dana borbe za život, preselio je“, prisjetio se Refik Šikalo, Smajin brat.
Bitka za Sokolje je bila jedna od odlučujućih bitaka za odbranu Sarajeva jer su neprijateljske snage trebale preći preko Sokolja da zauzmu Stup, čime bi doveli odbranu čitavog grada u pitanje. Rahmetli Šikalo ranjen je nakon što su vojnici 2. Viteške brigade vratili i uvezali linije. Sedam dana poslije, preselio je od posljedica ranjavanja u svojoj 25. godini.
