Udruženja “Žena žrtva rata” povodom sramne, anticivilizacijske izjave zastupnice Dodikove stranke SNSD u Predstavničkom domu Parlamentarne skupštine BiH Sanje Vulić.
Sanja Vulić je izjavila Srni da Emir Ramić, direktor Instituta za istraživanje genocida Kanada može pričati šta hoće i koliko hoće, “ali za razliku od njega Republika Srpska i njen narod poštuju sve žrtve i zajednički život im je daleko prihvatljiviji od mržnje”.
Ako politički establišment manjeg bosanskohercegovačkog entiteta Republika Srpska navodno poštuje sve žrtve agresije na Republuku Bosnu i Hercegovinu i genocida protiv Bošnjaka zašto ne prizna genocid u Srebrenici? Zašto isti taj establišment kontinuirano odbija izgraditi spomen obilježje ubijenoj djeci Prijedora i obilježiti druga stratišta? Zašto je Sanju Vulić i njenog šefa Milorada Dodika sa kompletnim političkim establišmentom manjeg bosanskohercegovačkog entiteta toliko zabrinuo ‘Inzkov zakon’ koji derogira sve entitetske koji su u suprotnosti sa državnim zakonima, koji važi na teritoriji cijele Bosni i Hercegovini, bez obzira na dešavanja u bosanskohercegovačkom entitetu Republika Srpska.
Pokušaj derogiranja istine, pravde, kulture sjećanja, pokušaj revizije historijskih, naučnih i sudskih činjenica o agresiji i genocidu u Bosni i Hercegovini i kontinuirano glorifikovanje presuđenih ratnih zločinaca od strana Sanje Vulić i njoj sličnih je pucanj u prazno.
U modernoj historiji, poštivanje sudski utvrđenih činjenica i presuda trebalo bi da bude, ne samo zakonska, već i moralna obaveza. No, suočiti se sa prošlošću i genocidom znači kolektivnu katarzu, ali prije svega političku hrabrost lidera koji su spremni da plate cijenu silaska s vlasti zbog snažnog narodnog otpora da se suoči sa prošlošću i činjenicama. No, ni vlast, ni opozicija u bosanskohercegovačkom entitetu Republika Srpska nemaju hrabrosti da priznaju genocid. Baš kao što politički lideri u Srbiji nemaju hrabrosti da usvoje rezoluciju o genocidu u Srebrenici. Sanji Vulić i ostalima mora biti jasno da će se to morati desiti prije ili kasnije.
Institucije bosanskohercegovačkog entiteta Republika Srpska , vojska i policija, prema presudi Internacionalnog suda pravde u Hagu počinile su genocid nad Bošnjacima. Bošnjaci, Srbi i Hrvati u institucijama dejtonske vlasti moraju ispoštovati ovu Presudu, jer je ona (Presuda Internacionalnog suda pravde u Hagu iz februara 2007.) nadređena svim pravno-političkim i paradržavnim formama djelovanja.
Borba za Bosnu i Hercegovinu danas se vodi kroz poštivanje vladavine zakona i priznavanje važnosti internacionalnog prava kojim se članica Ujedinjenih Nacija, država Bosna i Hercegovina, mora zaštititi od barbarstva, agresije i velikosrpskog ekspanzionističkog projekta koji proizilazi iz ekspanzionističko-integralističkog nacionalizma. U bosanskohercegovačkom entitetu Republika Srpska očuvanje rezultata genocida postavljeno je kao glavni politički i kulturni cilj svih vlada poslije Dejtona. Bosna i Hercegovina je postala zatočenik entitetskog protivdržavnog djelovanja. Tu se ne radi o naivnosti i neznanju – riječ je o antidržavnom projektu. Tako se bosanskohercegovački entitet Republika Srpska pokazuje kao čuvar ostvarenog genocidnog zlodjela kojim se priprema stvaranje „srpske države“ na tlu države Bosne i Hercegovine. A to je novi rat.
Zato osuđujemo i potpuno odbacijemo izjavu Sanje Vulić koja jasno pokazuje kontinuitet antidržavnog djelovanja političke pozicije u bosanskohercegovačkom entitetu Republika Srpska.
I na kraju Institut za istraživanje genocida Kanada kao i Udruženje “Žena žrtava rata” potpuno poštuju sve presude internacionalnih i nacionalnih sudova i osuđuju sve presuđene zločine.
