Pridružujući se brojnima nezadovoljnim zbog tog negiranja bosanskog jezika, redakciji Oslobođenja se obratio jedan Tuzlak i, kao neoborivi argument o apsurdnosti Dodikove politike, pa i kada je riječ o jeziku, ponudio činjenice iz monografije Tuzlanske gimnazije, štampane 1974. povodom 75 godina rada te ugledne institucije.
Istorija vrijedna divljenja
Na 374. stranici ove knjige, na kojoj je odjeljak Nastavno osoblje od 1899. do 1974, već u školskoj 1899/1900. među profesorima ove gimnazije je i dr. Kosta Krsmanović, profesor bosanskog i njemačkog jezika, mat. prirodopisa i krasnopisa, zatim Milan Popović, koji je pored bosanskog, predavao i latinski, a bosanski je predavao i Jovan Vasić.
Vasić je naveden kao profesor ove gimnazije u godini 1900/01, a pored njega, bosanski u to vrijeme predaju i Bartol Inhoff i Matej Milas. Naredne školske godine, tuzlanske gimnazijalce bosanskom podučavaju, pored Vasića, dr. Jozo Dujmušić i Lovro Hegedušić. U 1902/03. profesori bosanskog su i dalje Vasić, Hegedušić, Dujmušić i dr. Đuro Damaško.
Sad ima, sad nema
Naredne godine bosanski podučavaju Vasić, Dujmušić, Kosta Urumović, Matija Divić, a profesori ovog jezika u godinama do 1910. su i dr. Anto Lovrić, Vladimir Perinović, Ivan Barač, Stevan Žakula, Stjepan Štrodl, Marko Pičeta.
No, u školskoj 1910/1911. u Tuzlanskoj gimnaziji nema bosanskog. Odlukom Zemaljske vlade bosanski jezik je promijenio naziv u srpskohrvatski jezik, piše u monografiji.
I? Isti ranije spomenuti profesori sada predaju – srpskohrvatski!
(Bportal.ba)
