Priredio: Abdusamed Nasuf Bušatlić
Nedaleko od Gaze, u palestinskoj zemlji, leži tijelo časnog ashaba i vojskovođe Ebu Ubejde ibn Džerraha, radijallahu anhu, poznatog po nadimku ”Povjernik ummeta”, koji mu je dao Allahov Poslanik, sallallahu alejhi ve sellem.
A pored njega (u njegovoj blizini), ukopano je još blizu trideset hiljada muslimana, uključujući veliki broj ashaba, među kojima su: Muaz ibn Džebel i njegov sin Abdur-Rahman, Šurahbil ibn Hassene, Jezid ibn Ebi Sufjan, Fadl ibn Abbas, Suhejl ibn Amr, Ebu Džendel ibn Suhejl i mnogi drugi koji su umrli usljed kuge koja je u historiji islama poznata kao ”Kuga Amevas”, a koja se dogodila 639. godine (18. h.g.). Ova pandemija dobila je ime po selu Amevas u Palestini, koje se nalazi između Ramle i Bejtul-Makdisa (Jerusalema).
Ebu Ubejde ibn Džerrah, radijallahu anhu, bio je jedan od prvih muslimana i jedan od desetorice ashaba kojima je obećan Džennet dok su još bili živi. Učestvovao je u svim bitkama sa Allahovim Poslanikom, sallallahu alejhi ve sellem, i bio je jedan od vođa osvajanja Šama. Hazreti Omer, radijallahu anhu, imenovao ga je za komandanta u Bici na Jermuku, petnaeste godine po Hidžri, ali je on prepustio komandu Halidu ibn Velidu i zajedno sa njim učestvovao u toj bici. Nakon završetka bitke i nadmoćne pobjede muslimana nad bizantijskim vojskama, Ebu Ubejde je zvanično preuzeo komandu nad muslimanskom vojskom, sve dok nije umro usljed kuge.
Hazreti Omer je pokušao nagovoriti Ebu Ubejdu da napusti Šam i da dođe u Medinu da mu bude savjetnik. Međutim, Ebu Ubejde je shvatio da halifa Omer želi da on napusti Šam kako se ne bi zarazio kugom, pa mu je napisao pismo u kojem ga obavještava da želi ostati sa svojom vojskom da dijeli s njima dobro i zlo. Dovoljan je ovaj primjer da shvatimo zašto su ashabi pobjeđivali svoje neprijatelje, a zašto mi poginjemo glavu pred našim neprijateljem.
U drugoj predaji se spominje da je halifa Omer ibn Hattab želio da izvrši smotru vojske stacionirane u Šamu, pa kada je stigao u Šam, odsjeo je u šatoru Ebu Ubejde ibn Džerraha, glavnog komandanta vojske.
Ebu Ubejde mu je, zajedno sa drugim komandantima, izrazio dobrodošlicu i budući da je bilo vrijeme ručka, rečeno mu je: ”Vođo pravovjernih, da li želiš da ti donesemo hranu pripremljenu za vojsku ili hranu pripremljenu za glavnog komandanta?”
Hazreti Omer je rekao: ”Donesite mi i jednu i drugu hranu.”
Prvo su mu donijeli hranu za vojsku koja je sadržavala meso, čorbu i potkrižu.
Hazreti Omer je upitao: ”Da li je ovo hrana za vojsku?”
Rekli su: ”Da, vođo pravovjernih.”
Zatim im je rekao da donesu hranu pripremljenu za komandanta, pa su mu donijeli komadiće hljeba i malo mlijeka. Tada je hazreti Omer zaplakao, rekavši: ”Allah ti se smilovao, Ebu Ubejde! Sve nas je dunjaluk promijenio osim tebe.”
Neka je selam na tebe, časni ashabu Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, i na ostale ashabe i muslimane koji leže u palestinskoj zemlji. Možda ovih dana čujete glasove kakve niste čuli u svoje vrijeme. Ovo su zvuci smrtonosnog oružja koje nije postojalo u vaše doba, a koristi se protiv naroda Palestine u Gazi. Inače, Kuds ili Jerusalem, koji je osvojen nakon Bitke na Jermuku, više nije u rukama muslimana. Štaviše, cijela Palestina više nije u muslimanskim rukama, osim jednog malog dijela kojeg zovu Pojas Gaze. I da stvar bude gora, konstantno se vrše pregovori da se muslimani u potpunosti protjeraju iz Palestine, a samim tim i iz Gaze, i to sporazumom Arapa, cionista i krstaša.
Eh, kad biste mogli vidjeti sav ovaj užas, pustošenje i razaranja kojima je izloženo ovo područje palestinske zemlje i njezini stanovnici, kojima su njihova braća Arapi uskratili hranu, piće i lijekove prije nearapa i nemuslimana. Znajte da vašu i našu braću muslimane u Gazi gađaju svi iz jednog luka.
Možda ne znate da je Gaza, kao i cijela Palestina, opkoljena Arapima muslimanima, i upravo je to, nažalost, jedan od glavnih razloga što muslimani Gaze ne mogu dobiti hranu, vodu i lijekove, jer arapsko-muslimanskim državama koje okružuju Palestinu vladaju tirani i bezdušnici koji nemaju nimalo milosti prema muslimanima i njihovom stradanju.
Allaha mi, da su cionistički zločinci upali na safari i da na ovakav način i u ovolikom broju ubijaju i masakriraju nedužne životinje, onima koji se nalaze u tom okruženju srca bi zaplakala prije očiju i pokušali bi spriječiti taj zločin makar žrtvovali vlastiti život, ali današnji arapsko-muslimanski vladari nemaju srcâ, i ako ih imaju tvrđa su od svakog kamena.
Eh, kad bi muslimanima Gaze mogla doći pomoć i podrška od njihove braće kao što je to bilo u vaše vrijeme, stvari bi se iz temelja promijenile, ali te podrške i pomoći nema ni na vidiku, niti se može očekivati u skorije vrijeme, jer u Medini više nema halife Omera ibn Hattaba, niti u Šamu povjerenika ovog ummeta, Ebu Ubejde ibn Džerraha i nepobjedivog vojskovođe i mudžahida Halida ibn Velida.
Međutim, u valovima zla, zločina, poniženja i svekolike tuge, ima jedna dobra i ohrabrujuća vijest koja svim iskrenim muslimanima na svijetu budi nadu. Naime, u Gazi postoje ljudi čiji iman je snažan poput brda i koji su odlučni u svojoj borbi protiv cionističkog okupatora i njegovih pomagača, kao što ste vi bili odlučni u svojoj borbi, i oni su se zakleli na smrt da bi dostojanstveno živjeli.
Snage otpora u Gazi su elita današnjeg ummeta, i ne treba se brinuti za njih, jer ste im vi, ashabi Allahovog Poslanika, sallallahu alejhi ve sellem, uzor, i oni govore, nakon što su ih neprijateljske vojske opkolile i napale sa svih strana, isto što ste i vi govorili u Bici na Hendeku: ”Dovoljan nam je Allah i divan je On zaštitnik i pomagač!”
