Opće je prihvaćeno mišljenje da je osnivač međunarodnog cionizma Theodor Herzl, poznat kao duhovni otac jevrejske države, koji je 1897. godine održao prvu cionističku konferenciju u Baselu u Švicarskoj s ciljem osnivanja nacionalne domovine za Jevreje u Palestini.
Međutim, postojale su ličnosti koje su se pojavile decenijama prije Herzla, koje su pozivale na cionizam u njegovom modernom političkom smislu, i na naseljavanje u Palestini u sadašnjem konceptu naselja. Najistaknutiji među njima bio je rabin Judah ben Solomon Alkalai, koji je snažno doprinio formiranju i usavršavanju nacionalističkih cionističkih ideja.
Judah ben Solomon Alkalai (1798. – oktobar 1878.) bio je sefardski jevrejski rabin i jedan od preteča modernog cionizma zajedno sa pruskim rabinom Zvijem Hiršom Kališerom.
Judah Alkalai je rođen u Sarajevu 1798. godine, u vrijeme kada je Bosna i Hercegovina bila pod Osmanskim carstvom. Studirao je u Jerusalimu, koji je također pripadao Osmanskom carstvu, i došao je pod utjecaj Kabale.
Godine 1825. postao je učitelj u sefardskoj zajednici Semlin, a potom i njen rabin nekoliko godina kasnije. Semlin, današnji zemunski okrug, bio je u to vrijeme dio vojne granice Austrijskog carstva. U vrijeme Alkalaijevog dolaska, region je doživljavao snažne nacionalističke pokrete, a srpski rat za nezavisnost dao je podsticaj novim nacionalističkim idejama među balkanskim Jevrejima kao što je Alkalai.
Do tog vremena, Jevreji su živjeli raštrkani po cijelom svijetu, ne sanjajući o državi koja će ih spojiti i ujediniti, jer su vjerovali da je njihova raštrkanost Božanska kazna kojoj se nije moglo suprotstaviti. Od rimskog zarobljeništva 70. godine nove ere, Jevreji su raseljeni po svijetu.
Jevreji su vjerovali da novi povratak u Jerusalim može biti samo Božanskom voljom preko novog Mesije, tako da čak ni Jevreji koji su živjeli u Palestini nisu težili da uspostave svoju državu, već su na svoje prisustvo gledali kao na življenje u Svetoj zemlji sve do smrti.
Zbog toga se rabin Judah Alkalai sukobio sa Jevrejima, kada je izdao pravnu deciziju tražeći od njih da se vrate u Jerusalim i da se tamo nasele.
Kako bi svoje ideje približio vjerovanjima drugih Jevreja, svoj govor je formulirao na osnovu priznanja onoga u što oni vjeruju, a to je da će povratak biti Božansko čudo kroz novog spasitelja ili Mesiju.
Međutim, Alkalai je tvrdio da oni sami sebi moraju pomoći u postizanju tog čuda, pa će ova aktivnost i (samo)pomoć biti uvod u pojavu novog Mesije, i da ovo nije u suprotnosti sa njihovim doktrinarnim principima, niti je u sukobu sa Božanskom voljom.
Alkalai je započeo svoj poziv za naseljavanje u Palestini, a 1834. objavio je knjigu pod naslovom ”Čujte, o djeco Izraela”, u kojoj je iznio sažetak svoje vizije i u kojoj je, između ostalog, rekao: ”Neophodan uvod do spasa i povratka u Jerusalem je uspostavljanje jevrejskih naselja na palestinskoj zemlji.”
Ovaj jevrejski rabin poslao je svoje spise engleskom milioneru Mosesu Montefioreu, francuskom političaru Isaac-Jacobu Adolpheu Crémieuxu i drugim istaknutim jevrejskim ličnostima, nadajući se da će dobiti sredstva i političku podršku.
Programi koje je predložio Alkalai isti su programi koje je kasnije razvio Theodor Herzl – čiji je djed, Simon Loeb Herzl, bio Alkalaijev sljedbenik – a to je implementacija cionističke ideje koja je podrazumijevala kupovinu zemlje od osmanskog sultana, osnivanje nacionalnog fonda za kupovinu zemlje, pokretanje inicijative o velikom okupljanju Jevreja iz raznih zemalja svijeta i osnivanje fonda za prikupljanje priloga od svakog Jevreja.
Alkalaijev poziv prihvatili su neki evropski Jevreji koji su svoje liberalne ideje kombinovali sa tradicionalnim jevrejskim idejama, a naseljavanje u Palestini za njih je postalo praktičan cilj. Ove ideje bile su zapravo sjeme cionističke ideje, čije je karakteristike Theodor Herzl formalno iznio na Bazelskoj konferenciji, pod utjecajem ideja rabina Alkalaija.
