Piše: Semir Imamović
Vijest o padu jemenskog glavnog grada Sane u ruke husijskih šiitskih pobunjenika, prije nešto više od mjesec dana, primljena je sa velikom nevjericom u većinskim sunijskim zaljevskim zemljama. Niko, pa ni oni najveći skeptici, nisu se nadali ovakvom (brzom) razvoju događaja i dinamici širenja iranske/šijske pošasti u dominantnim arapskim državama. Već sada je evidentno da je Iran godinama lukavo radio na širenju svog političkog i vjerskog uticaja među Arapima i samo čekao pravi trenutak za pokretanje opće revolucije protiv sunijskih vlasti i u konačnici, okupacije arapskih prestonica. Indolentnost, nezainteresiranost i razjedinjenost arapskih lidera je bio njihov najveći adut. Pred očima Arapa padale su u šijske ruke jedna za drugom arapske prestonice (Bagdad, Bejrut, Damask i Sana), a oni su to nijemo posmatrali kao da se to dešava nekome drugom a ne njihovoj arapskoj i sunijskoj braći i kao da su oni izvan dometa sverastuće šitske nemani, koju je proizveo, iza koje stoji i koju logistički i vojno podržava Iran i njegovi zapadni mentori. Tek nakon pada Sane, zaljevska javnost je postala svjesna činjenice da bi sve zaljevske zemlje, a posebno Saudijska Arabija, mogle biti sljedeća meta iranskog ‘’revolucionarnog’’ pohoda, čiji je konačni cilj, bez imalo sumnje, okupacija svetih muslimanskih gradova Meke i Medine, i oživljavanje Fatimijske države. Bojazan od ovakvog scenarija povećali su inscenirani neredi u Istočnim saudijskim pokrajinama, sa većinskim šitskim stanovništvom, kojim je upravljano direktno iz Teherana. Po uzoru na svoju jemensku husijsku braću, saudijske šije su prije dvije godine, pod parolom kršenja osnovnih vjerskih i ljudskih prava, pokrenule pobunu protiv saudijskih vlasti, koja se na kraju pretvorila u oružani sukob. Pobunu je osmislio, organizovao i njome upravljao Nemir en-Nemir, jedan od najuticajnijih šitskih vjerskih autoriteta u Saudijskoj Arabiji. Uslijedila je vojna rekacija saudijskih vlasti, i nakon višesedmičnih vojnih sukoba, šitski pobunjenici su bili prinuđeni na povlačenje i obustavu ratnih dejstava. Njihov vođa Nemir en-Nemir je uhapšen i suđeno mu je za ‘’podsticanje i izazivanje sektaških sukoba’’, ‘’pobunu protiv zvaničnih vlasti’’, ‘’podršku pobunjenicima u Bahrejnu’’ i ‘’nošenje oružja protiv vojnih i civilnih vlasti’’. Zbog svih nabrojanih krivičnih djela, Nemira je, ovih dana, saudijski Krivični sud osudio na smrt, što je prvi slučaj, u novije vrijeme, da jedna sunijska zemlja osudi na smrt šitskog vjerskog autoriteta zbog antidržavnog djelovanja. Da li su Saudijske vlasti konačno shvatile da je padom Sane, a prije toga Bagdada, Bejruta i Damaska, u šitske ruke stvoren šijsko-iranski obruč oko Saudijske Arabije i da bi Iran, uz pomoć svojih arapskih satelita, vrlo lahko mogao krenuti u novu vojnu avanturu, koja bi ovaj put ciljala u srce islamskog ummeta, Mekku i Medinu, i da je krajnje vrijeme da sve svoje političke, vojne i ekonomske potencijale usmjere u pravcu jačanja vlastite i sigurnosti i pozicije bratskih sunijskih zemalja, koje bi, također, mogle biti potencijalna meta šijskih hegemonstičkih aspiracija, prije svih Jordan.
