Preveo: Abdullah Nasup
Tabor arapskih kontrarevolucija pomislio je da može obuzdati arapske revolucije ovladavanjem državama Arapskog proljeća. Iz tog razloga su u jemenskom slučaju narodnu revoluciju, kojom je narod želio ostvariti istinsku nezavisnost i slobodu, preobrazili u međudržavni sukob; u Libiji su iskopali truhle ubice i zločince Gadafijevog režima i poturili ih kao lidere, kao što je slučaj pojave Halife Haftera; u Egiptu su podržali vojni puč. U Siriji su zupci kontrarevolucionarne pile naišli na problem turske podrške opozicionim grupacijama. Da, tabor kontrarevolucije uspio je staviti pod svoju kontrolu neke opozicione grupacije na određenim geografskim područjima Sirije, zbog svojih veza sa njihovim vođama, ali u područjima bliže turskoj granici to nisu uspjeli, tako da je sirijska revolucija ostala vitalna uprkos brojnim neprijateljima. Glavni razlog opstanka sirijske revolucije do danas unatoč ogromnim žrtvama jest odlučnost i ustrajnost revolucionara.
Ovih dana dvije važne arapske zremlje, Alžir i Sudan, zahvaćene su arapskom revolucijom. Arapski narod još jednom potvrđuje da je odlučan da se izbori za svoje dostojanstvo i slobodu, i da ništa što je kontrarevolucionarni tabor uradio u Libiji, Egiptu, Jemenu i Siriji, da bi odvratio arapske narode od zahtjeva za slobodom i nezavisnošću, nije bilo djelotvorno. Arapski narodi danas su mnogo svjesniji; više ne kliču režimskim vojskama koje mijenjaju diktatora, a zadržavaju režim.
Ulazak Alžira i Sudana u Arapsko proljeće znači da su čuvari arapskih diktatura, nesposobni da se nose sa izazovima poput onih u Libiji, Jemenu ili Egiptu, još su nesposobniji i nemoćniji da se suoče sa narodnim revolucijama u Sudanu i Alžiru. Širenje geografskog prostora na kojem se odvija Arapsko proljeće zorno pokazuje nesposobnost kontrarevolucionarnog tabora da se nosi sa novim izazovima, svejednako na sigurnosnoj razini i na razini narodne podrške. A, iznad svega, na finansijskoj razini, jer ne postoji zemlja, ma koliki njen budžet bio, koja je u stanju da podnese teret očuvanja režima u zemljama u kojima bukti narodna revolucija.
Ove revolucije su usud arapskih naroda i logičan kraj diktatorske ere koja je je uzurpirala prava naroda. Kontrarevolucionarnom taboru i stranim silama koje ih podržavaju bit će vrlo teško da vrate unazad kazaljke na satu.
Početkom prošlog vijeka zapadne sile su uspjele porobiti arapske narode jer je arapska elita pristala da im bude sluga i da zajedno s njima radi protiv osmanlijskog hilafeta. No, danas su narod i elita saglasni da diktatorski režimi trebaju nestati. Vatrena kugla raste i kontrarevolucionarni tabor i njegovi upravljači iz vana nisu u stanju da je ugase i da uguše glas naroda.
