Autor: Tony Duheaume
Preveo: Abdullah Nasup
U ranim danima iranskog režima, jedan čovjek koji je svoju cijelu karijeru proveo u Iranskoj revolucionarnoj gardi, koji je bio predan svojoj vojnoj ulozi, pokazao se, više nego ijedan od njegovih kolega, kao odlučan lider. Taj čovjek je Hossein Dehghan.
Nakon što je Izrael napao Libanon 1982. godine, Dehghan, koji je bio posvećen iranskoj revoluciji, i koji će decenijama kasnije postati ministar odbrane u vladi Hassana Rouhanija, napustio je tada Teheran kako bi nastavio svoje aktivnosti tamo. Stigavši u Liban, Dehghan je zajedno sa drugim vojnim komandantima radio na uspostavljanju vojnih snaga koje bi bile dovoljno snažne da napadnu izraelske okupacione snage. Te vojne snage kasnije su nazvane Hezbolahom. Tokom njegove službe u Libanu, Dehghan je dobio naređenje od Teherana da izvrši napad protiv multinacionalnih mirovnih snaga stacioniranih u Bejrutu. 23. oktobra, 1983. godine, pod budnim okom Dehghana, iranski bombaš samoubica po imenu Ismalal Ascari, s devetnaest tona teškim kamionom natovarenim sa šest tona TNT-a eksploziva sjurio se kroz bodljikavu žicu, prošao dva kontrolna stražarska mjesta i dovezao se pred sjedište 1. Bataljona, 8. Puka marinaca, na Međunarodnom aerodromu u Bejrutu. U razornoj eksploziji četverospratna zgrada je potpuno uništena, 220 marinaca, 18 mornara i 3 vojnika su poginuli. Deset minuta kasnije, prije nego što se prašina na mjestu napada slegla, drugi kamion-bomba je eksplodirao u podzemnoj garaži u Ramlet al-Baida, u zapadnom dijelu Bejruta. U odvojenim zgradama iznad garaže bila je smještena francuska jedinica. U eksploziji je poginulo 58 vojnika 1. padobranskog puka. Na osnovu štete koju je eksplozija izazvala stručnjaci su procijenili da je količina eksploziva bila oko devet i po tona TNT-a. Relativno nepoznata grupa koja je sebe nazvala “Islamski džihad” preuzela je odgovornost za bombaške napade, ali od samog početi Amerikanaci su mladu terorističku grupu zvanu Hezbolah optužili da je izvela ove napade i to po nalogu Irana i Sirije.
Ko vuče konce
Do 1985. Godine Hezbolah nije ni priznao svoje postojanje i postoji osnovana sumnja da je u početku koristio naziv Islamski džihad, a njihov vojni komandant u to vrijeme bio je Imad Mughniyeh, koji je postao ozloglašen zbog odgovornosti za niz teroristički djela izvedenih na Bliskom istoku i na Zapadu, dok je bio komandant Hezbolaha.
U vrijeme dok je bio vođa ove terorističke grupe, Mughniyeh je često viđan u Iranu i Siriji, a finansirale su ga iranske mule. Poginuo je 2008. godine u Sirji u atentatu izvedenom automobilom bombom. Tokom 80-tih godina, dok je korpus El-Kuds nastavljao da vuče konce, Hezbolah je nastavio da bude pokorni sluga interesa iranskog režima, koji je ovu grupu često koristio za izvršenje terorističkih napada, što je Iranu omogućavalo da poriče vlastitu odgovornost. S vremenom je Hezbolah izrastao u glavno krilo prekomorskih iranskih terorističkih aktivnosti.
Iranski režim je još u ranoj fazi shvatio da će mu korištenje sluganskih snaga za izvođenje akcija na međunarodnom planu osigurati da sačuva svoje vlastite vojne snage od bilo kakve odgovornosti, a mule su sebi osigurale alibi od odgovornosti za masovna ubistva zbog nedostatka dokaza koji ih dovode u vezu.
Tokom osamdesetih godina prošlog vijeka teroristička djela su konstantno rasla i Hezbolah je odgovoran za niz tih djela uključujući otmicu TWA aviona 1983. godine, nekoliko fatalnih bombaških napada u Parizu u kojima je poginulo 12 osoba, i brojne otmice, ubistva i mučenja amereičkih građana u Libanu tokom osamdesetih.
Čak ni aktuelni „umjereni“ iranski predsjednik Hassan Rouhani, ne može tvrditi da ne snosi odgovornost za Hezbolahova teroristička djela. Rouhanijeve ruke ukaljane su krvlju brojnih nevinih žrtava jer je devedesetih godina bio savjetnik tadašnjeg iranskog predsjednika Rafsandžanija za nacionalnu sigurnost. U tom peroidu desila su se dva vrlo razorna teroristička napada s kojima je Rouhani nesumnjivo povezan, a izvedena su pod paskom Kuds korpusa.
Prvi od tih napada dogodio 17. mart 1992. godine, kada je Rafsandžani naredio napad kamion-bombom na izraelsku ambasadu u Buenos Airesu, kada je Ford kamionet sa 225-340kg TNT-a eksplodirao u neposrednoj blizini ispred ulaza u ambasadu izazvavši velika oštećenja na zgradi i ubivši dvadeset i devet osoba. Potom, dvije godine kasnije, 18. jula 1994. godine, u istom gradu, izveden je bombaški napad na Argentine-Israeli Mutual Association (AMIA) u kojem je 85 ljudi izgubilo život, a Hezbolah je preuzeo punu odgovornost za oba teroristička napada.
Napad je izveo Ibrahim Hussein Berro, 21-godišnji libanski državljanin poznati operativac Hezbolaha. On je sa kombijem punim eksploziva ušao u poslovnu zonu u Buenos Airesu i zausztavio se u neposrednoj blizini zgrade Centra židovske zajednice i detonirao eksplozic. Jačina eksplozije odaje da se radilo o 300 do 400 kg TNT-a. Bomba se sastojala od amonijevog nitrata, u kombinaciji s aluminijem, teškim ugljovodonikom, TNT-eksplozivom i nitroglicerinom. Razultat eksplozije je potpuno urušavanje prednjeg dijela zgrade i velika oštećenja unutrašnje strukture, uništavanje zgrada u radijusu od oko 200 metara, pogibiju 85 civila, a ranjeno preko 150, mnogi su ozbiljno osakaćeni.
Na konferenciji za novinare 25. oktobra 2006. godine, argentinski tužioci Alberto Nisman i Marcello Marquez optužili su visokorangirane iranske ministre da stoje iza terorostičkog napada na AMIA 1994. godine. Ipak, potjernice za tim ministricama izdate su tek nakon pritiska SAD-a na Argentinu. Potjernice su izdate hapšenje bivšeg iranskog predsjednika Hašimija Rafsandžanija, ministra vanjskih poslova Alija Akbara Velajetija, ministra za obavještajne poslove Alija Fallahijana i sekretara Nacionalne sigurnosti Hassana Rouhanija, zbog njigove upletenosti u planiranje napada .
Pune ruke posla
U izvještaju objavljenom 29. maja 2013. godine, navodi se da je argentinski tužilac Alberto Nisman izdao optužnicu na 500 stranica, u kojoj je optužio šiitskog klerika Mohsena Rabbanija da je pružio logističku podršku za napad na AMIA, te da je on tada, iako se predstavljao kao predstavnik Ministarstva poljoprivrede Irana, u stvari bio jedan od vodećih članova obavještajne službe ajatolaha Homeinija. Rabbani je u Argentinu ušao kao turist 1983. godine, i u roku od godinu dana stekao stalni boravak. Kroz djelovanje u tri šiijske džamije, koje su bile pod njegovom kontrolom nesmetano je ispirao mozak mladim studentima i regrutovao ih da učestvuju u terorističkim akatima. To je standardni proces koji je iranski režim dobro izvještio.
U izvještaju se navodi kako je mladim regrutima iz siromašnijih zajednica u Argentini ponuđeno finansijsko pomaganje u procesu studiranja, a Rabbani ih je isplaćivao po naređenju iranskog režima. Pošto su tako ovi mladi regruti postali finansijski ovisni o ovom šiijskom kleriku, on je bio u mogućnosti da ih ubijedi da otputuju u Iran na obuku u tzv. vjerske centre, koji su, u stvari, centri Iranske revolucionarne garde za vojnu obuku.
Također, 1996., evidentna je uloga Hezbolaha u bobmaškom napadu na apartmansko naselje Khobar Towers u Saudijskoj Arabiji je naglašeno, u kojem je ubijeno devetnaest američkih i jedan saudijski državljanin, a 372 osoba različitih nacionalnosti je ranjeno.
Zatim, iranski zvaničnici su izjavljivali da je Iran bio uključen i u napad Al-Kaide na brod USS Cole, u oktobru 2000.
Također, iranski režim dovodi se u vezu sa ubistvom saudijskog ambasadora u restoranu u New Yorku u oktobra 2011. godine. Već početkom sljedeće godine, 24. januara 2012. godine, tročlana teroristička ćelija povezana sa iranskim otkrivena je u planiranju terorističkog napada na izraelsku ambasadu u Azerbejdžanu
Za Hezbolah je 2012. godina bila godina velikih poslova sa puno terorističkih akcija. No, sada su oni većinu svojih kapaciteta premjestili u Siriju gdje za račun svojih gospodara podupiru Asadov režim i trenutno su previše zauzeti time da bi predstavljali prijetnju u drugim zemljama. Ali, čim završi taj rat Iran će se vratiti izvozu terora, a Hezbolah će se vratiti izvođenju starih trikova poigravanja sa emocijama masa, recept koji je već više puta isprobao po instrukcijama komande Iranske revolucionarne garde. Nakon što se završi rat u Siriji, sigurnost Bahrejna bit će ozbiljno ugrožena terorističkim potencijalom Hezbolaha.
