Na prvi pogled bio je to mali skup srpskih nacionalista i Srpske pravoslavne crkve. Ipak, na ovom skupu u Beogradu, koji je sazvan u znak protesta zbog dogovora Beograda i Prištine, visoki crkveni službenici Amfilohije i Atanasije su uspostavu nezavisne države Kosovo ocijenili kao “nacifašističku okupaciju”, a lidere vlade Srbije kao izdajnike. Čak su povučene i paralele između premijera Ivice Dačića i Zorana Đinđića, bivšeg premijera koji je ubijen u atentatu, prenosi list Süddeutsche Zeitung u članku pod naslovom “Crkva laži” i nastavlja:
“Niko već stoljećima ne njeguje mit o vječito ugroženoj Srbiji kao žrtvi, istovremeno zagovarajući ekspanziju i dominaciju Srbije, kao što to čini Srpska pravoslavna crkva. Ona se naslanja na vizantijsku tradiciju i sebe vidi kao državnu Crkvu. Svoj trenutak u bivšoj Jugoslaviji, u kojem se pokušavalo izjednačiti međunacionalne razlike, dočekala je s buđenjem nacionalizma. Još 1982. su vodeći crkveni zvaničnici, među njima i sadašnji patrijarh Irinej, pozivali na otpor navodno “tihom i dobro planiranom genocidu nad Srbima na Kosovu”.
Teolog Atanasije Jevtić, koji i danas spada u radikalne crkvene velikodostojnike u tadašnjem crkvenom glasilu Pravoslavlje 1983. i 1984. izmišljenim epizodama o silovanju Srpkinja na Kosovu i drugim bajkama o genocidu nad Srbima prirema teren za kasniji rat na Kosovu. SPC je učestvovala i u pripremi i podršci ratova u Hrvatskoj i BiH.
Kada su srpske snage 1995. zauzele Srebrenicu vladika Kačavenda je govorio o “čudu i milosti Božijoj što su u samo tri dana hrabri borci oslobodili srpsku zemlju koju su okupirali Turci”. SPC je bila i protiv Dejtonskog sporazuma jer je on zaustavio projekat Velike Srbije.
Amfilohije i Atanasije nisu jedini koji se rado prihvataju politike. Čini to i patrijarh Irinej koji izgovara parole protiv homoseksualaca ili napada EU koja traži normalizaciju odnosa sa Kosovom koje je “hiljadu i po godina srpsko” i time nastavlja tradiciju izvrtanja istorije.
U stvarnosti je Kosovo pet stoljeća pripadalo Osmanlijskom carstvu, Srbija ga je imala kratak period u 15. vijeku, a prije toga je dio Vizantijskog carstva.
Tek u Balkanskim ratovima 1912/1913. Srbija osvaja Kosovo nakon propasti turske imperije. Poslije Drugog svjetskog rata su Albanci bili diskriminirani, a doseljenici iz Srbije su bili u povlaštenom položaju.
U pogledu na istoriju iz ugla SPC nedostaju svi ovi preokreti, a tako je i u ostalim dijelovima srpskog društva, uz izuzetak malobrojnih boraca za ljudska prava i liberalnih intelektualaca. SPC tako sa svojim širenjem mitova ni u kojem slučaju ne čini marginu srpskog društva”, prenosi Süddeutsche Zeitung.
Deutsche Welle
