Ovaj fašistički potez dosipanja soli na ranu, ljudi zdravog razuma su osudili i okarakterisali kao najbijedniji pokušaj obezvrijeđivanja jednog naroda.
“Tu se kriju razne vrste sociopatija koja u našem društvu postoje. Prije svega taj jedan fašizoidni poriv da se obezvrijedi drugi, da se ponizi, da se žrtva i genocid počinjen u ime pansrpstva negiraju. Sama činjenica ko su organizatori skupa govori u prilog tome. To je jedna fašistička, četnička, velikosrpska organizacija, koja je bila prisutna gdje god se trebao nasiljem utjerivati strah i raspirivati pansrpski klerofašizam. Bili su i na Kosovu, i u Makedoniji, i u Crnoj Gori. Nije njima ni do Srba, ni do srpskih žrtava i interesa, njima je samo do mržnje, do potrebe da svoju izopačenost pokažu javnosti i da u svoju bolest uvuku što veći broj ljudi. A ne isključujem ni finansijske interese organizatora jer smo vidjeli u slučaju pokušaja državnog udara u Crnoj Gori da su pripadnici te organizacije izdašno nagrađivani novcem koji je dolazio iz Rusije. Međutim, ima još jedan bitan momenat ovog skupa. Skup je manifestacija jedne kontinuirane politike kleronacionalista i zvaničnika iz Srbije i njihovih trabanata iz RS-a. Politike koja ide za tim da obezvrijedi i negira zločin genocida u Srebrenici i zločine istrebljivanja ne-srba iz cijele BiH i Hrvatske. Da pred očima domaće i svjetske javnosti prikrije prave motive i metode kojima su izvršeni agresija i genocid, a to je klasično vojno zauzimanje pola Bosne i trećine Hrvatske te sistematsko istrebljivanje muslimana i katolika i kulturocid sve do stvaranja etnički i kulturnopolitički čistih ‘srpskih zemalja’. Zemalja koje nikada nisu postojale na tim prostorima. Ovakvim manifestacijama se brani to naslijeđe, rekao bih srpska stečevina rata i genocida. Brani se politika pansrpskog mini-imperijalizma na Balkanu koja traje od 90tih. Opravdavaju se monstruozni zločini kao ‘srpske pobjede’, kao nešto što je otadžbinski, patriotski. Ovakvim manifestacijama glorifikuju se zločinci tzv. ‘srpski heroji’ i glorifikuje se sramotno nastajanje i opstajanje ‘devetojanuarske RS’ kao tobož nacional-oslobodilačke težnje ‘Srba u Bosni’. To naravno nema veze ni sa real-političkim činjenicama ni sa historijom Bosne i bosanskih pravoslavaca, jer su takve težnje u Bosnu uvijek dolazile iz Srbije i radi interesa Srbije i srbijanske elite. Kako krajem 19. vijeka tako i krajem 20. vijeka. Ovakvim manifestacijama se zatim pokušava relativizovati rat u Bosni kao tobož građanski, kao nešto što su skrivili svi, a ne jedan nacional-socijalistički režim Miloševića, uz pomoć svojih fašizodinih trabanata u Bosni i Hrvatskoj”, kaže za Source Srđan Šušnica, kulturolog, pravnik i politički analitičar iz Banje Luke.
Skup podrške haškom optuženiku policiji je prijavio izvjesni Srđan Vukojević. U Policijskoj upravi Banja Luka su potvrdili da je Vukojević prijavio za 11. juli miting “Podrška generalu Ratku Mladića, stop lažima u Srebrenici“. Istog dana dakle, kada uplakne majke budu sahranjivale po kost svojih sinova i muževa, na Trgu Krajine u Banjoj Luci je planirano da se okupe ljudi koji će odati počast zločincu koji je ubio te sinove i očeve.
“To što se skup podrške Mladiću organizuje baš na dan kada se obilježava genocid u Srebrenici, to govori o političkoj provokaciji, poruci koja je jako drska i ima za cilj da uvjeri međunarodne aktere da tzv. bosanski Srbi imaju razloga za takav skup, da su oni ubijeđeni i ujedinjeni u uvjerenju da se tamo nije desio genocid. Srpski klerofašisti žele da evropskoj desnici prezentuju da je njihova borba bila neizbježan ‘sukob civilizacija’, tobož ‘čista’, ‘hrišćanska’, protiv ‘zlih orijentalaca’, ‘muslimanskih terorista’. A tu se onda krije i sloj poruka koje se odnose i na budućnost. To je želja da se isprovociraju bosanski muslimani na neko nasilje, na neki potez koji bi bio prikazan kao nasilje bez povoda, muslimanski terorizam i slično. Perfidna je ta politika Srbije i RS-a. Bila je tako perfidna i 90-tih godina i od tada se nije ništa promijenilo. Treba je se čuvati. Najmanji problem je što će oni prošetati Banjalukom, jer šetaju četnici ovim gradom već dvadeset godina, otvaraju se spomenici četničkim vojvodama, koljačima. Banjaluka je pogotovo za vrijeme Dodikove vladavine centar srpskog etno-fašizma. Ovaj grad i RS su preuzeli tu radikalnu, gotovo militantnu ulogu, da budu ‘veći Srbi od onih iz Srbije’. Srbija uz pomoć Rusije koristi RS da stvara tenzije, da koči Bosnu na njenom euro-atlantskom putu i da šalje najradikalnije fašizodine poruke susjedima u regiji i međunarodnoj zajednici. Nemojmo zaboraviti i da je Dodikov režim i de facto i de iure inaugurisao Banja Lukau i RS kao rusku bezbjednosnu, ekonomsku i političku platformu za destabilizaciju Balkana i Evrope. Ovaj skup je samo dio tih procesa kojim lideri bosanskih Srba i Srbija žele postati regionalno priznati igrači uz pomoć ruske zaleđine i partnerstva sa najcrnjim evropskim ultradesničarima i neofašistima. I iz te pozicije žele promjeniti i falsifikovati činjenice o agresiji i genocidu koji su počinili u Bosni, žele revidirati zadnjih 100 godina bosanske ali i jugoslovenske istorije, rasturiti Bosnu, spriječiti punu nezavisnost Kosova i ostvariti svoje ali i proruske interese na Balkanu. Bojim se da se taj proces neće završiti na pregovaračkom stolu. No kako god bilo Bosanci i Hercegovci gdje god bili moraju biti mudre i hladne glave, ne nasjedati na provokacije, ne činiti nasilje i djelovati real-politički, lobistički, racionalno i institucionalno”, navodi Šušnica.
Iako mnogi u Banjoj Luci znaju da je ovaj skup jedan morbidan način opstanka politike i nacionalizma koji apsolutno ništa dobro ne donosi, ipak Banjalučani šute. Fašistički skup je ispod prozora, a vi to negirate, onda ste saučesnik.
“Nemojmo se zavaravati i izmišljati da danas postoji neka druga Banja Luka. Današnji Banjalučani su većinom pristali na fašizam. Imate ovdje od 15 do 20 posto jako radikalizovanih ljudi, među kojima je i mlađa populacija koja se uopšte ne sjeća Jugoslavije, BiH i prijeratnog života. Tu je i 15 do 20 posto onih koji će polujavno-poluprivatno reći da se ne slažu s tim, ali se neće usuditi izaći na ulicu na kontraproteste ili javno osuditi ovaj skup ili čak javno izraziti pijetet prema žrtvama genocida u Srebrenici ili pak zločina istrebljenja u Prijedoru. Njima njihov komfor to ne dozvoljava! Problem je u tome što je mediokritetska većina potpuno pristala ili oberučke prihvatila ovakve etno-fašističke ekscese, pa se čak i samoidentifikovala sa motivima i narativima koji stoje iza ovakvih skupova, i to iz različitih motiva. Jednim dijelom zbog osjećaja da ne mogu ništa promijeniti ili da to nije njihov problem. Ili zato što su i sami pretrpili lične gubitke i bili žrtve ratnih zločina. Ili zbog toga što je potkupljena nekim dobrim javnim tenderima, mitom ili radnim mjestom i platom u nekoj političkoj partiji ili javnoj instituciji. Ali mislim da je najveći razlog to što se taj mediokritetski sloj upotpunosti identifikovao sa pansrpskim kleronacionalnim političkim indetitetima, oficijelnom politikom sjećanja i tzv. ‘nacionalnim interesima’. Oni uopšte ne propituju ništa od toga, zarobljeni su u izmišljenoj istoriji i mitologiji i gutaju ih kao apaurine. Svaku pobunu ili kritiku uperenu protiv RS-a, Ratka Mladića, Karadžića, ratnih zločinaca ili protiv politike koju država Srbija i njen trabant RS vode ovdje već 30 godina, doživljavaju kao atak na lični identitet. To je rezultat 25 godina medijske propagande, koja se ovdje u Banjoj Luci zaista nije promijenila od 90-tih godina. Imamo istu štampu ali i nove medije koji prenose taj nacionalni naboj. Srpska pravoslavna crkva je ovdje izuzetno jaka i ona je ključni generator tog srpskog klerofašizma koji razara BiH u svakom smislu. Ljudi ovdje reaguju kao i u svakoj drugoj zemlji. Izloženi tako agresivnoj propagandi, vi ćete biti kuhane ribe, potpuno desenzibilizirani na potrebe drugih vjera i indentiteta i slijepi za viziju jednog slobodnog inkluzivnog i građanski (ne etnički) solidarnog društva. Bićete nesposobni da shvatite da je vaša strana, odnosno elita i politika koja je zastupala vaš narod, bila odgovorna za politiku istrebljivanja, za najveće zločine u Evropi poslije 2. Sv. rata a radi obezbjeđivanja tzv. velikosrpskog životnog prostora. Svi smo mi zarobljenici falsifikovane i namaštane istorije i nacionalnih mitološko-identitarnih konstrukata, s tim da je u Bosni ovaj srpski bio najdestruktivniji, jer je i najstariji i najratoborniji.
(Vijesti.ba / Source.ba)
